Türkiye tarihinin en önemli davalarından biri sürüyor.

İlk kez bir “darbe” geniş bir sanık kitlesiyle birlikte yargılanıyor.

Dava sürerken, Balyoz darbesine ait belgelerin emekli Orgeneral Çetin Doğan’la arkadaşlarını suçlamak için 2010 yılında “uydurulmuş” sahte belgeler olduğuna dair iddialar da sık sık dile getiriliyor.

Bu iddiaları özellikle Çetin Doğan’ın kızıyla damadı öne sürüyor, bu konuda bir kitap da yazdılar.

Onları bazen televizyonda da izliyorum.

Yaptıklarını sempatiyle karşıladığımı söylemeliyim, babalarını kurtarmak istemelerinden daha doğal bir şey olamaz.

Özellikle Doğan’ın kızını izlerken, aklımdan bir roman kurgusu da geçmiyor değil.

O genç kadının babasının suçsuzluğuna samimiyetle inandığını varsayarsak ve aslında kızın babası “suçlu” olduğunu biliyorsa, bunu bilmesine rağmen de kızının böyle konuşmasına izin veriyorsa, yarın darbenin gerçekten var olduğu kanıtlandığında ilişkileri nasıl olur acaba?

Suçlu baba, kendisinin suçsuzluğunu kanıtlamaya çalışan kızını izlerken neler hisseder?

Evlat, bunca savunduğu babasının aslında suçlu olduğunu anladığında ne düşünür?

Suçun kanıtlanmasından sonra ilk karşılaşmalarında ne konuşurlar?

Ondan sonraki ilişkileri nasıl olur?

Bir roman ya da piyes olabilecek kadar “trajik” bir yapıya sahip bu ilişki.

O genç hanımla eşinin konuşmaları bu açıdan da ilgimi çekiyor.

Ayrıca “açıklanmaya muhtaç bazı gariplikler” saptadıkları da gerçek.