PTT 1.ligde Erciyesspor ile birlikte zirve yolunda “Saltanat” kavgası veren Ç.Rizespor, son iki hafta öncesine kadar alt tarafın kaynayan kazanın kenarında ufak “çalı ateşi” ile yanan, aldığı kritik iki galibiyetle o yangından çıkmayı başaran Ş.Urfaspor ile GAP Arena’da karşı karşıya geldik.

Haftalardır 1-0 olsun bizim olsun düşüncesi altında üçer , üçer puanları toplayan Ç.Rizespor, geçen hafta Manisa maçı sonrası bu kez “Hamdolsun” 1-1 olsun diyerek aradaki puan farkını korumayı başarmıştı. Ev sahibi Şanlıurfaspor ise son iki haftada “Sıx” puan toplamış, ligde puan durumunda ise orta sıralara gelerek “Oh be” demişti.

Bu görüntü altında bereketli Harran Ovası toprakları içinde inşa edilen GAP Arena stadının cimlerine inecek olursam Mustafa hoca maç öncesi gemileri yakarak 4 geri dönüşü olmayan hücum oyuncusu ile başlıyor, ev sahibi takım özellikle orta sahada Sankoh, Kıvanç ve Mehmet Ayaz üçlüsü ile o bölgeyi bizim adımıza “Karartmaya” yetip de, artıyordu. Bu üçlüye sağ kanattan Toni Tisdal!ın “İştahlı “ oyunu bizim sol tarafı “Felç” ederken, sağdan Murat Kayalı ise bu kez bizim sağa “İnme” indiriyordu.Aslında ilk devrenin tek kelimelik özeti ; Çıkarken kaybedilen top kayıpları olarak altını kalın harflerle çizmek gerek.

Oyuna taraftarının desteği ile hızlı bir giriş yapan sarı-yeşilli takım olsada,8’de Cernat’ın derinlemesine pasında C.Ahmet ceza sahası içinde yerde kaldığında hakemin eli beyaz noktaya gidiyor, ne varki bu pozisyonda son adam kuralı yerine gelmediğinde kartın rengi sarı oluyordu. Captan ile 1-0 öne geçtiğimizde bu gol ile moral, motivasyon artar diyoruz içimizden ne varki tam tersi defanstan, birinci bölgeden çıkan her top takım arkadaşına değilde rakip takım futbolcusu ile buluştuğunda tehlikeli bir yola giriyorduk.

İlk golde bir türlü uzaklaştırılmayan top döndü dolaştı filelerimize giderken, ikinci golde Cumali’nin basit top kaybı eklendiğinde, “yandı keten helva” misali 1-0’dan skor 2-1 ‘e geliyor, Urfalı taraftar “üç, üç, üç” sesleri altında büyük bir avantajla başladığımız maçta kötü bitirerek soyunma odasının yolunu tutuyorduk.

İkinci devrenin başında göstermelik bir baskı kurup, ondan sonra sazı ev sahibine teslim eden Mustafa Denizli’nin talebeleri bu devrede deyim yerindeyse iki topu bir arada edemiyor, hayali yüklenmelerinde karşı kontra ile kalesine “Porsiyon” “Porsiyon” acılı Urfa gol tehlikesi veriyordu.

Maç boyunca Cernat’ın penaltı atışından başka bir şey üretmediği, ikinci devre oyuna giren Hossam’ın sefilleri oynadığı buna karşı genç Emre Torun’un ve Çağrı’nın kaldığı süre zarfında müthiş olumlu sinyaller verdiği son dakikalarda iki kez meşin yuvarlağın biri direkten olmak üzere diğeri çizgiden çıkarıldığı , kullanılan köşe vuruşlarından bir türlü topun canı içeri girmiyor , şampiyonluk yolunda acı dolu Urfa yenilgisi ile ağzımızı “İsotlayarak” kapattık derken, sön sözü bu takımın “Demirbaş”ı sayılan ve ilk devre Bucaspor’a attığı gol ile o kötü günlerde üç altın puan takımına kazandıran Çağrı Yarkın karambolden oluşan pozisyonda sağ ayağı ile söylüyor, zor deplasmandan bir puan ile dönmeyi başarıyorduk.

Lider ve takipçin Manisa’nın puan kaybettiği haftada Çağrı’nın ayağından son dakikada gelen bu gol Şampiyonluğun habercisi oluyordu. Ligde son 270’e girdik. Bu son 3 maç bitiminde en başta yazdığım “Saltanat” koltuğu bizim olacak. Bu böyle biline, “Fermanımdır“….